Nieuws

Winnaars Waargebeurd verhaal schrijven door Gideon Samson

Gideon Samson
10 november 2021

Dit zijn de winnaars van de Waargebeurd verhaal schrijven wedstrijd, gekozen door de expert Gideon Samson. Gefeliciteerd!

Nummer 1: Ivy - De klas en het lettermysterie
Over jouw verhaal zei Gideon: Dit verhaal is geestig en origineel. Het absurde idee dat de letters weg zijn van de letterlijn en vervolgens ook uit de boeken vond ik heel leuk en goed bedacht.
In het verhaal zitten ook mooie, vaak beeldende details zoals bijvoorbeeld de lange benen van meester Rob. Ook mooi vond ik dat alle vier de vriendinnen met hun eigen kwaliteit (snelheid, stil kunnen zijn en goed kunnen sluipen, lenig en goede oren) tot hun recht kwamen.
Tot slot: in dit verhaal las ik de mooiste zin van alle zinnen die ik in alle verhalen las: "De letters vielen als sneeuw naar beneden". Wow. Geweldig bedacht, ik zag het meteen voor me (het dwarrelen!) en zo’n zin als deze las ik nergens ooit eerder… Prachtig!

Nummer 2: Diede - Tomar
Over jouw verhaal zei Gideon: Het is spannend, een historisch oorlogsverhaal. Als lezer had ik het gevoel dat ik er meteen middenin zat. Door bepaalde details (zoals bijvoorbeeld de Duitse woorden of de sigaren) kreeg ik het idee dat de schrijver goed weet waar hij/zij het over heeft. 
Als helemaal los verhaal vond ik het soms wel lastig. Ik kreeg tijdens het lezen de indruk dat het eigenlijk (of misschien beter) onderdeel van iets langers was.
Extra blij werd ik van het gebruik van allerlei mooie woorden, zoals ‘wonderbaarlijke’ en ‘struikgewas’.

Nummer 3: Rosa - Het leven is meer dan ademen
Over jouw verhaal zei Gideon: Het mooie aan dit verhaal is hoe door een enkele gebeurtenis de angst overal in doorwerkt. Dat is heel herkenbaar en goed invoelbaar voor de lezer. Je begrijpt waarom Jasmijn doet wat ze doet.
Nog een tip: sommige dingen worden in het verhaal al heel mooi laten zien, en dan vond ik het vaak niet nodig om het ook nog eens letterlijk te benoemen. Bijvoorbeeld als ze haar zusje uit het water haalt en zegt dat ze Natasha niet kon verliezen zoals ze oma verloren heeft. Door de manier waarop die scène geschreven is, begreep ik het als lezer al helemaal. Net zoals de moeder het (denk ik) begrijpt: zij kijkt Jasmijn aan en zegt vervolgens – heel mooi! – niks.